Βρισκόμαστε μπροστά σε έντονες και πυκνές πολιτικές εξελίξεις που διαμορφώνουν νέα δεδομένα στον αγώνα των εργαζόμενων για ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών των μνημονίων και της νέας συμφωνίας της κυβέρνησης με την ΕΕ στις 27 Οκτώβρη. Μια συμφωνία που φέρνει νέα μέτρα σε βάρος των εργαζόμενων και παραδίδει την χώρα μας χειροπόδαρα στα ξένα οικονομικά συμφέροντα.
Οι τελευταίες συγκλονιστικές πολιτικές εξελίξεις βγάζουν πολύτιμα συμπεράσματα που πρέπει να αξιολογηθούν και να αξιοποιηθούν από το συνδικαλιστικό κίνημα.
-Οι πολιτικές εξελίξεις είναι αποτέλεσμα της μαζικής παρέμβασης των εργαζόμενων, που μέσα από τις απεργίες , τις καταλήψεις, τα συλλαλητήρια, τα κινήματα άρνησης πληρωμής των χαρατσιών, τις παλλαϊκές διαμαρτυρίες την ημέρα του ΟΧΙ, έφερε σε κρίση τη κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα της χώρας μας. Καμία κυβέρνηση, και καμία πλειοψηφία δεν μπορεί να σταθεί με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού απέναντί της.
-Η κυβέρνηση με την εξαγγελία του δημοψηφίσματος προσπάθησε για άλλη μια φορά να εκβιάσει την συναίνεση του Ελληνικού λαού στην αντιλαϊκή και καταστροφική πολιτικής της, θέλοντας να υφαρπάξει την συμφωνία του προκειμένου να την χρησιμοποιεί σαν άλλοθι στην εφαρμογή της πολιτικής της ενάντια στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
-Η σημαντική πιθανότητα να εκφράσει ο Ελληνικός λαός τη οργή και αγανάκτησή του στις ασκούμενες πολιτικές με ένα βροντερό ΟΧΙ που θα έστελνε στα σπίτια τους το ΔΝΤ και την ΕΕ, ανάγκασε τις πολιτικές δυνάμεις, που στηρίζουν τα μνημόνια, να αναζητήσουν κυβερνητικές διεξόδους που δεν θα θέτουν σε αμφισβήτηση τις συγκεκριμένες επιλογές και τις πολιτικές της τρόϊκας.
-Η ΕΕ σε συμπαιγνία με την κυβέρνηση και δυνάμεις της αντιπολίτευσης που στηρίζουν τις μνημονιακές πολιτικές, εξαπέλυσαν επίθεση τρομοκράτησης του Ελληνικού λαού, θέτοντας εκβιαστικά διλλήματα «δανειακή σύμβαση ή έξοδος από το Ευρώ» πιέζοντας τους εργαζόμενους και τον Ελληνικό λαό να αποδεχθεί μια συμφωνία που λεηλατεί το μέλλον το δικό του και των παιδιών του. Το πραγματικό δίλλημα για τον Ελληνικό λαό είναι με ποιες πολιτικές θα σταματήσει ο κατήφορος της οικονομίας, θα σταματήσουν να κλείνουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θα σταματήσει η αύξηση της ανεργίας, θα σταματήσει η συρρίκνωση των μισθών και των συντάξεων, θα κατοχυρωθούν τα δικαιώματα τω εργαζόμενων για ασφαλή δουλειά και ασφάλιση, για την κατοχύρωση των κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή. Το σύνθημα που κυριαρχεί στις συγκεντρώσεις «δεν σας θέλει ο λαός, πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δώ» και η ανατροπή αυτών των πολιτικών απαιτεί και συγκρούσεις με τους εμπνευστές και τους εκφραστές τους. Όποιος εργαζόμενος θεωρεί ότι μπορεί να ελπίζει σε λύση της κρίσης και ανατροπής των αντιλαϊκών μέτρων μέσα από το υπάρχον πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών δυνάμεων του μνημονίου, τότε, είναι σαν να ακυρώνει στην πράξη τον ίδιο του τον αγώνα.
-Οι πολιτικές εξελίξεις έριξαν και τις μάσκες όσων προσπαθούσαν για μικροκομματικούς λόγους να προβάλλουν ένα δήθεν αντιπολιτευτικό λόγο που στην ουσία όμως δεν αμφισβητούσε το πλαίσιο που χάραζε η κυβέρνηση και η τρόϊκα. Όταν διαπίστωσαν ότι ο λαός μπορεί να συμπαρασύρει στο πέρασμά του και αυτούς και τις πολιτικές τους, τρέχουν να δηλώσουν υποταγή στη Μέρκελ και τον Σαρκοζί, στα μνημόνια και στις αντιλαϊκές πολιτικές γιατί τα συμφέροντα τους είναι σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα των εργαζόμενων και του Ελληνικού λαού.
-Οι εργαζόμενοι δεν υποστέλλουν τη σημαία του αγώνα τους. Αντίθετα τον εντείνουν. Έχουν γίνει ο καθοριστικός παράγοντας των εξελίξεων. Η πάλη τους για την ανατροπή αυτών των πολιτικών, για την διαμόρφωση μιας άλλης πορείας της χώρας που θα έχει στον κέντρο της τις ανάγκες τους λαού, παραμένει αναγκαιότητα. Όπως ανέτρεψε στην ουσία την πλέον λαομίσητη κυβέρνηση στην σύγχρονη ιστορία έτσι θα αντιμετωπίσει όποιους και με οποιοδήποτε κυβερνητικό σχήμα θα συνεχίσουν τις ίδιες πολιτικές.
-Το συνδικαλιστικό κίνημα, παρά τις αδυναμίες του και τον μη ευνοϊκό συσχετισμό δύναμης στις γραμμές του μπορεί να καταστεί καθοριστικός παράγοντας στο αγώνα αυτό. Πρέπει όμως πρώτα απ΄όλα να αναδείξει τις συνέπειες αυτών των πολιτικών σε κάθε συγκεκριμένο χώρο, να κάνει καθαρό στους εργαζόμενους ότι η πάλη του έχει ένα συγκεκριμένο ορίζοντα όσο δεν διαμορφώνονται οι πολιτικοί όροι ανατροπής αυτής της πολιτικής και όσο δεν κάνει βήματα στην ουσιαστική ανασυγκρότησή του συνδικαλιστικού κινήματος και στην αντιστοίχιση του με τις ανάγκες των εργαζόμενων και της κοινωνίας. Και η διαμόρφωση των όρων δεν μπορεί να γίνει όσο δεν διαμορφώνει πολιτικά αιτήματα και στόχους για την διεκδίκηση του από τους εργαζόμενους και δεν επιδιώκει την πολιτική τους χειραφέτηση μέσα από την καθημερινή του δράση. Πως μπορείς να αντιμετωπίσεις το άλλοθι του χρέους που επιφέρει τις πολιτικές λεηλασίας του εισοδήματος και των δικαιωμάτων μας, όταν δεν θέτουμε ζήτημα για στάση πληρωμών και διαγραφής του χρέους; Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ανεργία και την μείωση των εισοδημάτων μας αν δέν θέτουμε με συγκεκριμένα αιτήματα ένα διαφορετικό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας;
Ο δρόμος μπροστά μας είναι δύσκολος και μακρύς. Είναι όμως ένας δρόμος στρωμένος από την ομορφιά του κοινού αγώνα, του αγώνα που δημιουργεί την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
